Ο Βουλευτής N. Φθιώτιδας της ΝΔ και Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης της Οικονομίας-ΝΔ κ. Χρήστος Σταϊκούρας, συμμετείχε σήμερα, 2 Ιουνίου 2011, στην ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Στερεάς Ελλάδας.
Στην τοποθέτησή του ο Βουλευτής:
1) Kατέθεσε τις ενστάσεις του επί της διαδικασίας και του πλαισίου συζήτησης, αφού δεν υπάρχει εθνική στρατηγική η οποία να εξειδικεύεται σε κάθε περιφέρεια, ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση. Επανέλαβε ότι δεν υπήρξε διάλογος με τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, ώστε να εκφράσουν τις απόψεις τους και κυρίως, ότι δεν υπήρξε σχεδιασμός και πρόταση για το μέγεθος και τη σύνθεση του αγροτικού «καλαθιού».
2) Υπέβαλε πεντασέλιδο υπόμνημα επί του αντικειμένου της συζήτησης.
3) Έκανε εκτεταμένη αναφορά στην ανάγκη έγκαιρης διαμόρφωσης εθνικού διαπραγματευτικού πλαισίου και των ελληνικών προτεραιότητων γύρω από την ΚΑΠ.
4) Σε έργα που ανέφερε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και τα οποία εκκρεμούν ή καθυστερούν, ο κ. Σταϊκούρας επεσήμανε την απουσία αναφοράς σε ορισμένα εξ’ αυτών, όπως είναι η λιμνοδεξαμενή Ανθήλης και Ροδίτσας.
Αποσπάσματα της τοποθέτησής του είναι τα ακόλουθα:
Η τρέχουσα κατάσταση στη χώρα, συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης, της λανθασμένης και αναποτελεσματικής κυβερνητικής πολιτικής, εγχώριων ανισορροπιών και χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων, έχει επιβαρύνει την πραγματική Οικονομία. Έχει επηρεάσει κλάδους και τομείς, όπως είναι ο αγροτικός τομέας. Τομέας ο οποίος, παρά τη φθίνουσα, διαχρονικά, συμμετοχή του στο εθνικό εισόδημα, συμβάλλει καθοριστικά στην αειφόρο ανάπτυξη και στην απασχόληση. Είναι γεγονός ότι ο αγροτικός τομέας αντιμετωπίζει πολλά, μεγάλα, ανοικτά και διαχρονικά, λειτουργικά, δομικά και θεσμικά προβλήματα. Προβλήματα που εξαιτίας και της ασκούμενης Κυβερνητικής πολιτικής, έχουν συρρικνώσει το αγροτικό εισόδημα. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις της Eurostat, τη στιγμή κατά την οποία το μέσο αγροτικό εισόδημα στην ΕΕ-27 κατέγραψε αύξηση της τάξης του 12,3%, ο αντίστοιχος δείκτης στην Ελλάδα κινήθηκε πτωτικά κατά 4,3% το 2010. Και σίγουρα το επίπεδο του αγροτικού εισοδήματος είναι χαμηλότερο από το επίπεδο του εισοδήματος στο σύνολο της Οικονομίας. Επιπλέον, βαίνει σταθερά μειούμενο το μερίδιο της προστιθέμενης αξίας που λαμβάνουν οι αγρότες στο πλαίσιο της αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων. Παράλληλα, το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων επηρεάζεται από τις εγχώριες αυξήσεις στα καύσιμα λόγω της φορολογικής πολιτικής της Κυβέρνησης, ενώ οι ελλείψεις και οι δυσλειτουργίες στο σύστημα διακίνησης και εμπορίας των προϊόντων καθιστούν τους αγρότες ευάλωτους απέναντι στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο. Επίσης, μεγάλα αγροτικά έργα ματαιώνονται, οι αποζημιώσεις μειώνονται, οι ασφαλιστικές εισφορές αυξάνονται, οι γεωργικές αγορές παραμένουν ασταθείς. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο αριθμός των απασχολουμένων στον αγροτικό τομέα, είτε από ανάγκη είτε από επιλογή, αυξήθηκε κατά περίπου 6,0% το 2010, ενώ επίκεινται και σημαντικές αποφάσεις λόγω του προσδιορισμού της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στα πλαίσια της Στρατηγικής για την Ευρώπη-2020. Μια ισχυρή κοινή πολιτική, διαρθρωμένη γύρω από τους 2 πυλώνες.
Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων, δηλαδή η αύξηση του αριθμού των αγροτών, η μείωση του αγροτικού εισοδήματος, η αύξηση του κόστους παραγωγής και οι διεργασίες για τη νέα ΚΑΠ, κάνει επιτακτική την ανάγκη να σκύψουμε με μεγαλύτερη προσοχή πάνω από το αγροτικό πρόβλημα και να διαμορφώσουμε, έγκαιρα, το εθνικό διαπραγματευτικό πλαίσιο και τις ελληνικές προτεραιότητες. Όχι βασιζόμενοι, ως χώρα, σε μια επιδοματική γεωργία με χρονικό ορίζοντα την εκάστοτε τρέχουσα καλλιεργητική περίοδο. Αλλά με τη λήψη μέτρων, βραχυπρόθεσμα, για τη στήριξη του κλάδου, και με την προώθηση συγκροτημένων πρωτοβουλιών, μακροπρόθεσμα, για την ποιοτική ενίσχυση και αναβάθμιση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής.
Προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να συμβάλλει, υπό προϋποθέσεις, το «καλάθι» αγροτικών προϊόντων. Πολιτικών που θα στοχεύουν στη διασφάλιση του αγροτικού εισοδήματος, στη σταθερότητα των αγορών και στη διαφάνεια στην αγροδιατροφική αλυσίδα, προς όφελος τόσο των παραγωγών όσο και των καταναλωτών. Πολιτικών που θα αντιμετωπίζουν το υψηλό κόστος παραγωγής και εισροών, που θα στοχεύουν στη μείωση της ψαλίδας τιμών παραγωγού και καταναλωτή, καθώς και στην πλήρη και στοχευμένη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων και των μέτρων του πυλώνα της ανάπτυξης της υπαίθρου. Συνεπώς αυτό που πρέπει πρωταρχικά να αποφασιστεί στην Ελλάδα, τόσο από πλευράς πολιτικής ηγεσίας όσο και από τους αγρότες και λοιπούς εμπλεκόμενους φορείς, είναι το επιθυμητό είδος γεωργίας για το μέλλον.
1) Kατέθεσε τις ενστάσεις του επί της διαδικασίας και του πλαισίου συζήτησης, αφού δεν υπάρχει εθνική στρατηγική η οποία να εξειδικεύεται σε κάθε περιφέρεια, ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση. Επανέλαβε ότι δεν υπήρξε διάλογος με τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, ώστε να εκφράσουν τις απόψεις τους και κυρίως, ότι δεν υπήρξε σχεδιασμός και πρόταση για το μέγεθος και τη σύνθεση του αγροτικού «καλαθιού».
2) Υπέβαλε πεντασέλιδο υπόμνημα επί του αντικειμένου της συζήτησης.
3) Έκανε εκτεταμένη αναφορά στην ανάγκη έγκαιρης διαμόρφωσης εθνικού διαπραγματευτικού πλαισίου και των ελληνικών προτεραιότητων γύρω από την ΚΑΠ.
4) Σε έργα που ανέφερε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και τα οποία εκκρεμούν ή καθυστερούν, ο κ. Σταϊκούρας επεσήμανε την απουσία αναφοράς σε ορισμένα εξ’ αυτών, όπως είναι η λιμνοδεξαμενή Ανθήλης και Ροδίτσας.
Αποσπάσματα της τοποθέτησής του είναι τα ακόλουθα:
Η τρέχουσα κατάσταση στη χώρα, συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης, της λανθασμένης και αναποτελεσματικής κυβερνητικής πολιτικής, εγχώριων ανισορροπιών και χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων, έχει επιβαρύνει την πραγματική Οικονομία. Έχει επηρεάσει κλάδους και τομείς, όπως είναι ο αγροτικός τομέας. Τομέας ο οποίος, παρά τη φθίνουσα, διαχρονικά, συμμετοχή του στο εθνικό εισόδημα, συμβάλλει καθοριστικά στην αειφόρο ανάπτυξη και στην απασχόληση. Είναι γεγονός ότι ο αγροτικός τομέας αντιμετωπίζει πολλά, μεγάλα, ανοικτά και διαχρονικά, λειτουργικά, δομικά και θεσμικά προβλήματα. Προβλήματα που εξαιτίας και της ασκούμενης Κυβερνητικής πολιτικής, έχουν συρρικνώσει το αγροτικό εισόδημα. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις της Eurostat, τη στιγμή κατά την οποία το μέσο αγροτικό εισόδημα στην ΕΕ-27 κατέγραψε αύξηση της τάξης του 12,3%, ο αντίστοιχος δείκτης στην Ελλάδα κινήθηκε πτωτικά κατά 4,3% το 2010. Και σίγουρα το επίπεδο του αγροτικού εισοδήματος είναι χαμηλότερο από το επίπεδο του εισοδήματος στο σύνολο της Οικονομίας. Επιπλέον, βαίνει σταθερά μειούμενο το μερίδιο της προστιθέμενης αξίας που λαμβάνουν οι αγρότες στο πλαίσιο της αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων. Παράλληλα, το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων επηρεάζεται από τις εγχώριες αυξήσεις στα καύσιμα λόγω της φορολογικής πολιτικής της Κυβέρνησης, ενώ οι ελλείψεις και οι δυσλειτουργίες στο σύστημα διακίνησης και εμπορίας των προϊόντων καθιστούν τους αγρότες ευάλωτους απέναντι στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο. Επίσης, μεγάλα αγροτικά έργα ματαιώνονται, οι αποζημιώσεις μειώνονται, οι ασφαλιστικές εισφορές αυξάνονται, οι γεωργικές αγορές παραμένουν ασταθείς. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο αριθμός των απασχολουμένων στον αγροτικό τομέα, είτε από ανάγκη είτε από επιλογή, αυξήθηκε κατά περίπου 6,0% το 2010, ενώ επίκεινται και σημαντικές αποφάσεις λόγω του προσδιορισμού της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στα πλαίσια της Στρατηγικής για την Ευρώπη-2020. Μια ισχυρή κοινή πολιτική, διαρθρωμένη γύρω από τους 2 πυλώνες.
Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων, δηλαδή η αύξηση του αριθμού των αγροτών, η μείωση του αγροτικού εισοδήματος, η αύξηση του κόστους παραγωγής και οι διεργασίες για τη νέα ΚΑΠ, κάνει επιτακτική την ανάγκη να σκύψουμε με μεγαλύτερη προσοχή πάνω από το αγροτικό πρόβλημα και να διαμορφώσουμε, έγκαιρα, το εθνικό διαπραγματευτικό πλαίσιο και τις ελληνικές προτεραιότητες. Όχι βασιζόμενοι, ως χώρα, σε μια επιδοματική γεωργία με χρονικό ορίζοντα την εκάστοτε τρέχουσα καλλιεργητική περίοδο. Αλλά με τη λήψη μέτρων, βραχυπρόθεσμα, για τη στήριξη του κλάδου, και με την προώθηση συγκροτημένων πρωτοβουλιών, μακροπρόθεσμα, για την ποιοτική ενίσχυση και αναβάθμιση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής.
Προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να συμβάλλει, υπό προϋποθέσεις, το «καλάθι» αγροτικών προϊόντων. Πολιτικών που θα στοχεύουν στη διασφάλιση του αγροτικού εισοδήματος, στη σταθερότητα των αγορών και στη διαφάνεια στην αγροδιατροφική αλυσίδα, προς όφελος τόσο των παραγωγών όσο και των καταναλωτών. Πολιτικών που θα αντιμετωπίζουν το υψηλό κόστος παραγωγής και εισροών, που θα στοχεύουν στη μείωση της ψαλίδας τιμών παραγωγού και καταναλωτή, καθώς και στην πλήρη και στοχευμένη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων και των μέτρων του πυλώνα της ανάπτυξης της υπαίθρου. Συνεπώς αυτό που πρέπει πρωταρχικά να αποφασιστεί στην Ελλάδα, τόσο από πλευράς πολιτικής ηγεσίας όσο και από τους αγρότες και λοιπούς εμπλεκόμενους φορείς, είναι το επιθυμητό είδος γεωργίας για το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου