Δήλωση του Νίκου Στουπή για την ματαιωθείσα συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στην Χαλκίδα

Σε σχέση με την αναβολή της προγραμματισμένης συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου στην Χαλκίδα με απόφαση της πλειοψηφίας του και με αφορμή την παρουσία δεκάδων πολιτών από τους καθηγητές Αγγλικών, τους απολυμένους συμβασιούχους στο Δήμο Μεσσαπίων – Δυρφίων, και από τους «αγανακτισμένους» της Πλατείας, ο Περιφερειακός Σύμβουλος και Επικεφαλής της Ριζοσπαστικής και Οικολογικής Συνεργασίας κ. Νίκος Στουπής δήλωσε:

«…Επέλεξα συνειδητά τρείς μέρες τώρα να μην «τσιμπήσω» στο δόλωμα αποπροσανατολισμού από τα «μεγάλα» που απασχόλησαν στους δρόμους τον λαό μας αυτές τις μέρες, για αυτό και διαλέγω σήμερα να τοποθετηθώ.
Χωρίς να έχω άμεση αντίληψη των όσων διαδραματίστηκαν στο Περ.Συμβούλιο, αφού ένα οικογενειακό ατύχημα δεν επέτρεψε την παρουσία μου εξ αρχής στην συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου παρά στο τέλος και αφού είχε παρθεί η απόφαση αναβολής, εξ όσων πληροφορήθηκα, δεν μπορώ παρά να σημειώσω.
1. Είναι προφανές πως ένα θεσμικό αιρετό όργανο, όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο, πρωτίστως οφείλει να βρίσκεται σε αρμονία με το λαϊκό αίσθημα, όπως αυτό κάθε φορά αποτυπώνεται αντικειμενικά.
Όσον μας αφορά από την συνεδρίαση ήδη του Περιφερειακού Συμβουλίου της 25/5 είχαμε επιμείνει να πραγματοποιηθεί γενικευμένη πολιτική συζήτηση για την συγκυρία και τις πρωτόγνωρες για την χώρα και τον λαό συνθήκες( εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ξεπούλημα λαϊκής περιουσίας, σύνθλιψη κοινωνικών δικαιωμάτων, γενικευμένη φτώχεια), όπως διαμορφώνονται από το μεσοπρόθεσμο που έφερε στην Βουλή η Κυβέρνηση κατ επιταγή ΔΝΤ - ΤΡΟΙΚΑΣ, τις εφαρμοστικές του διατάξεις που ακολούθησαν και το μνημόνιο 2 που ετοιμάζουν να μας φέρουν.
Μια τέτοια συζήτηση, μέσα και από τα συγκεκριμένα που αφορούν την Περιφέρειά μας (πετσόκομμα των Δημοσίων Επενδύσεων, ξεχαρβάλωμα του Δημόσιου με την λογική 10 φεύγουν 1 έρχεται κλπ), θα αναβάθμιζε το κύρος του θεσμού, θα αναδείκνυε τον πολιτικό ρόλο του Περιφερειακού Συμβουλίου και την αυτονομία του από την Κεντρική Εξουσία, ανεξάρτητα από τις αποφάσεις- εξαιτίας των υπαρκτών πολιτικών συσχετισμών και την στάση πολιτικής ευθύνης κάθε μέλους του ξεχωριστά, που τελικά θα κατέληγε.
Μια τέτοια συζήτηση, όσο δεν πραγματοποιείται, θα προκαλεί την δημοκρατική ευαισθησία των Πολιτών και θα τους γεμίζει αγανάκτηση, θα απομακρύνει όλο και περισσότερο το Περιφερειακό Συμβούλιο από τις κοινωνικές ανάγκες και διαθέσεις και θα υπονομεύει τον ίδιο τον θεσμό, κάνοντάς τον μέρος της κρίσης.
Μια τέτοια συζήτηση όσο και αν δεν είναι αρεστή για κάποιους από την πλειοψηφία, η λαϊκή πίεση και οι οξυμένες κοινωνικές ανάγκες θα την επιβάλλουν. Και βέβαια λύση δεν θα αποτελέσουν οι συνεχείς αναβολές των συνεδριάσεων ούτε η επιβολή με την αστυνομία συνθηκών «ομαλής διεξαγωγής» των συζητήσεών .
2. Με την παρέμβασή μας στην ειδική συνεδρίαση 16/6 όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις:
Τονίζαμε ως «μόνη σήμερα πραγματική λύση, τις ΕΚΛΟΓΕΣ, όπου θα αναδειχθούν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί». Καλούσαμε τον λαό «Να επιβάλλει με την πάλη και την ψήφο του ριζικά διαφορετικές εξελίξεις σε προοδευτική κατεύθυνση».
Είχαμε εκθειάσει την ελπίδα που μας έδινε «ο ξεσηκωμένος λαός στους δρόμους και τις πλατείες».
Και βέβαια αναφερόμαστε σε ένα μαζικό και ενωτικό λαϊκό κίνημα που ανεξάρτητα, του οργανωμένου ή αυθόρμητου χαρακτήρα του, της παρουσίας διαφορετικών προσεγγίσεων και διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού, θα λειτουργεί μέσα στην κοινωνία και όχι εξ ονόματός της, θα σέβεται στα πλαίσια της πραγματικής δημοκρατίας των πολιτών την αντίθετη άποψη, θα αμφισβητεί τις κυρίαρχες πολιτικές που μας οδήγησαν μέχρις εδώ και θα τις ανατρέπει, θα μπορεί να ξεχωρίζει τους «φίλους» από τους «εχθρούς» τόσο σε επίπεδο θεσμών όσο και προσώπων, θα ανιχνεύει, θα διεκδικεί και θα επιβάλλει εναλλακτικές προοδευτικές λύσεις προς όφελος του λαού στα πλαίσια ενός αναβαθμισμένου δημοκρατικού πολιτικού συστήματος.
Όμως:
Η προσπάθεια ταύτισης ενός σημαντικού αιρετού θεσμού, όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο, με την κεντρική εξουσία προσφέρει την χειρότερη υπηρεσία στον ίδιο τον θεσμό, και την Δημοκρατία.
Η καθ όλα θεμιτή ποικιλόμορφη «πίεση» στους θεσμούς να επηρεάζονται αποφάσεις του με κοινωνικό περίβλημα δεν μπορεί να έχει σχέση με τον «βιασμό» της συνείδησης των αιρετών και την εμπόδιση τους να εκφράζουν ελεύθερα την πολιτική τους άποψη και να κρίνονται.
Η πολιτική κρίση των αιρετών σε συνθήκες Δημοκρατίας, ευτυχώς μπορεί να είναι αντικείμενο καθημερινής λαϊκής αξιολόγησης και τελικά οριστικής πολιτικής αναγνώρισης ή καταδίκης σε εκλογικές διαδικασίες.
3. Οι μεγαλειώδεις πανελλαδικά κινητοποιήσεις του τριήμερου φαίνεται πως κάποιους ανησύχησαν, για αυτό και τελικά επέλεξαν εντός Βουλής την οδό της άσκησης φιλικών πιέσεων συμμόρφωσης στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και αυτή της ωμής βίας εκτός Βουλής από τα ΜΑΤ και το «παρακράτος των κουκουλοφόρων» με προφανείς σκοπούς, τον εκφοβισμό, την επίδειξη τσαμπουκά, το τσάκισμα αυτού του μεγαλειώδους κινήματος που αμφισβητεί το πολιτικό σύστημα σήμερα.
Είχαν προηγηθεί η ανάλογη ιδεολογική προετοιμασία, η απέραντη κινδυνολογία περί κατάρρευσης της χώρας, η προβοκατόρικη στοχοποίηση του χώρου της Αριστεράς, από Κυβερνητικούς Αξιωματούχους.
Μέσα λοιπόν σε ένα τέτοιο κλίμα δεν με εξέπληξε και με αφήνει παγερά αδιάφορο το ανερμάτιστο αντιαριστερό παραλήρημα του Ευβοάρχη αντιπεριφερειάρχη, η προβοκατόρικη σε βάρος μου επίθεση, και η εκτός μήκος κύματος διαφοροποίησή του από την επίσημη ανακοίνωση της Περιφέρειας….Άργησε. Δεν πρωτοτύπησε. Τον πρόλαβε ο Πάγκαλος.